Home alone…

Ένα συνηθισμένο «προβληματάκι»  που έχουμε οι περισσότεροι από εμάς που «συγκατοικούμε» με σκυλάκια…  είναι να μην μπορούμε να αφήσουμε τον σκύλο μας… μόνο στο σπίτι. Την τελευταία φορά που το επιχειρήσαμε… φύγαμε  κι όταν επιστρέψαμε νιώσαμε κάτι σαν αυτό που ένιωσε, ο Φρόντο στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών...

Μασούλησε τα έπιπλα, «τα’κανε» στο χαλί, έσπασε το βάζο, έκανε τα περιοδικά σερπατίνες, κατέστρεψε το τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης  κλπ. Γιατί τα έκανε όλα αυτά;  Από κακία; Για να μας εκδικηθεί; Όχι βέβαια. Ίσως να ισχύουν για εμάς τους ανθρώπους αλλά δεν ισχύουν και για τους σκύλους μας, αυτού του είδους οι χαρακτηρισμοί (… αυτό το θέμα δεν είναι του παρόντος, θα το αναλύσουμε σε άλλη φάση). Αφου λοιπόν ξεκαθαρίσαμε ότι δεν το έκανε επίτηδες, ας βρούμε τους λόγους που έκανε τις ζημιές αυτές.

Ένας λόγος θα μπορούσε να είναι  η ανία, ο σκύλος μας να βαριέται δηλαδή. Πιθανότατα να μην ασκείται τόσο όσο το έχει ανάγκη και να μην έχει άλλο τρόπο να εκτονωθεί από το να μασουλήσει ότι πέσει στα δόντια του και γενικώς να καταστρέψει οτιδήποτε προκειμένου να «ξεδώσει». Δεν έχει και πολύ σημασία για εκείνον αν αυτό το αντικέιμενο θα είναι κάποιο από τα παιχνίδια του ή το παπούτσι μας, κάποιο καλώδιο(που είναι και επικίνδυνο) ή κάποια γωνιά της βιβλιοθήκης μας. Του φτάνει απλά να το μασουλάει.

Τι πρέπει να κάνουμε; Θα βγάζουμε τον σκύλο μας μεγαλύτερες βόλτες και θα ασχολούμαστε μαζί του με διάφορα παιχνίδια που τον βοηθούν να  διοχετεύει σε αυτά την ενέργεια του. Προσέχουμε να μην το παρακάνουμε. Μπορούμε να αγοράσουμε κάποια έξυπνα παιχνιδάκια, που υπάρχουν στα καταστήματα με είδη κατοικιδίων, στα οποία βάζουμε λιχουδιές και κρατάνε τον σκύλο μας απασχολημένο για αρκετό χρόνο.  Δεν πρέπει να γίνουμε «υπερβολικοί» . Δεν χρειάζεται να «ξεθεώσουμε» το σκυλάκι μας στο τρέξιμο και στις ασκήσεις, γιατί αυτό μπορεί να μας προκαλέσει κι άλλα προβλήματα.

Άλλος ένας λόγος θα μπορούσε να είναι το αγχος. Πολλά σκυλάκια αγχώνονται όταν εμείς φεύγουμε από το σπίτι κι εκείνα μένουν μόνα τους. Το ονομάζουμε αγχος αποχωρισμού αυτό και συμβαίνει σε σκυλάκια που είναι παραπάνω από όσο θα’πρεπε εξαρτημένα από τους ιδιοκτήτες-κηδεμόνες τους. 

Την στιγμή λοιπόν που εμείς αποχωρούμε από το σπίτι, το σκυλάκι μας αρχίζει να αγχώνεται. Κάτι μέσα του το προστάζει να βρεί επειγόντως κάτι να μασουλίσει! Ένα μαξιλάρι, ένα πόδι της καρέκλας, σε μερικές ακραίες περιπτώσεις συμβαίναι να έχουμε ακόμη και αυτοτραυματισμούς. Πχ να μασουλάει το ίδιο του το πόδι! Το μασούλιμα για τα σκυλιά είναι «αντι-στρές». Κι εμείς έχουμε παρόμοιες συμπεριφορές αν το καλοσκεφτούμε όμως…όταν αγχωθούμε τρώμε, ξυνουμε το κεφάλι μας, τρώμε τα νύχια μας κλπ, έτσι δεν είναι;

Σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει σιγά-σιγά να μάθουμε στο σκυλάκι μας να είναι λίγο πιο «ανεξάρτητο».  Δεν πρέπει να είναι μαζί μας 24 ώρες το 24ωρο όσο κι αν κι εκείνο και εμείς θέλουμε. Θα πρέπει με αργά και σταθέρά βήματα να τον αφήνουμε να μένει μόνος σε κάποιον χώρο παρέα με τα παιχνίδια του, ίσως με κάποιο ραδιόφωνο να σιγοπαίζει κλπ. Τα διαστήματα απουσίας μας θα πρέπει για αρχή να είναι σύντομα, διάρκειας λίγων λεπτών. Σιγά σιγά αυξάνουμε τους χρόνους. Θα ήταν πιο συνετό από μέρους μας,  να απευθυνθούμε σε κάποιον εκπαιδευτή σκύλων, ο οποίος θα μας κατευθύνει πιο σωστά.

Η συμπεριφορά μας επίσης πάιζει ρόλο και σε αυτές τις περιπτώσεις. Το να μπαίνουμε στην διαδικασία να «αποχαιρετήσουμε» τον σκύλο μας πριν φύγουμε και να του «εξηγούμε» για κάνα 5λεπτο ότι εμείς πρέπει να φύγουμε, να πάμε στη δουλειά κι εκείνος πρέπει να κάτσει «εδώ» ήσυχος, να μας περιμένει κλπ κάνει τα πράγματα χειρότερα. Ήδη ο σκύλος μας έχει καταλάβει ότι θα τον «εγκαταλείψουμε». Ήδη έχει αρχίσει να αναστατώνεται. Αυτό που καταφέρνουμε είναι να τον αναστατώνουμε ακόμη περισσότερο.

Το ίδιο ακριβώς ισχύει και όταν επιστρέφουμε. Εκείνος μας υποδέχεται, όλο χαρές, κουνάει την ουρίτσα του, τρέχει να μας φέρει το παιχνιδάκι του κλπ κι εμείς του φωνάζουμε… «αγάααααπη μου!»… «τι κάνεις κουκλάκι μου όμορφο;;;;»… «ήρθαμε μωρέεεεε, ήηηηρθαμε!!!»… και μ’αυτά και μ’αυτά… ο σκύλος κοντέυει να ακουμπίσει το ταβάνι από την ταραχή του. Ας μην το κάνουμε τόσο «θέμα» λοιπόν. Ας κάνουμε για τον σκύλο μας μια πιο απλή διαδικασία και την έξοδο μας και την επιστροφή μας στο σπίτι.

Σε οποιαδήποτε περίπτωση το να μαλώσουμε το σκυλάκι μας θα είναι λάθος. Το πιθανότερο άλλωστε είναι να μην πετύχουμε τίποτα με το μάλωμα. Το μόνο που καταφέρνουμε είναι απλά, ανα τυχαία χρονικά, διαστήματα  να γινόμαστε ξαφνικά επικίνδυνοι στα μάτια του σκύλου μας. Τίποτα παραπάνω.

Το πιο σοφό θα ήταν να φροντίσουμε για την εκπαίδευση του σκύλου μας από μικρή ηλικία ώστε να αποφεύγουμε το να αναπτύξει ανεπιθύμιτες συμπεριφορές.

Θετικός εκπαιδευτής σκύλων

Γαβριήλ Κονδύλης

Τον εκπαιδεύω ή…

Έχουμε επισκέψεις  στο σπίτι και ο σκύλος μας  «χαλάει τον κόσμο». Γαυγίζει, κάνει ζημιές, αρπάζει πράγματα που δεν πρέπει όπως την πετσέτα της κουζίνας, πηδάει πάνω μας και πάνω στους επισκέπτες,  μας τραβάει και γενικώς κάνει ότι μπορεί για να μας εκνευρίσει… και το καταφέρνει μια χαρά! Σηκωνόμαστε από τη θέση μας και τον μαλώνουμε. Τι κατάφερε; Μα να μας τραβήξει την προσοχή φυσικά!

Τον βγάλαμε για κάποιον λόγο, στην αυλή για λίγο να μείνει μόνος του κι εκείνος κλαψουρίζει, ξύνει τις πόρτες, ουρλιάζει κλπ για του ανοίξουμε να μπεί μέσα… τι κάνουμε; Συνήθως δεν αντέχουμε είτε γιατί τον λυπηθήκαμε, είτε επειδή τα νεύρα μας έγιναν κλωστές και τελικά του ανοίγουμε και τον αφήνουμε επιτέλους να μπεί μέσα. Τα κατάφερε ξανά! Μπήκε στο σπίτι!

Θέλουμε να πάμε κάπου. Είτε στην δουλειά, είτε μια βόλτα χωρίς τον σκύλο μας. Με το που περνάμε από την πόρτα εκείνος αρχίζει το κλάμα! Ουρλιαχτά, φασαρία, κακό… τι κάνουμε; Κατ’αρχήν προσπαθούμε να συγκρατηθούμε και να τον αγνοήσουμε. Η ώρα όμως, είναι κοινής ησυχίας. Δεν μπορούμε να τον αφήσουμε να συμπεριφέρεται έτσι και να ξεσηκώσει ολόκληρο το τετράγωνο! Ξανα μπαίνουμε γρήγορα μέσα! Να’τος ο ένοχος! Εδώ! Ακριβώς μπροστά μας να κουνάει την ουρά σαν τρελός, να θέλει αγκαλιές  και να συμπεριφέρεται λες και είχε να μας δεί κάνα μήνα! Για άλλη μια φορά τα κατάφερε! Ήθελε να επιστρέψουμε και εμείς αυτό ακριβώς κάναμε! Επιστρέψαμε!

Θέλουμε να διαβάσουμε το βιβλίο μας αλλά ο σκύλος μας έχει μια καλύτερη ιδέα! Να παίξουμε! Αρπάζει το μπαλάκι του και μας το φέρνει στα πόδια! Εμείς κάνουμε πιο πέρα και δεν ασχολούμαστε. Ο σκύλος δεν πτοείται. Το ξαναφέρνει και σκουντάει ίσως με τη μουσούδα του… «έλα να παίξουμε» μας λέει! Το φέρνει και το ακουμπάει πάνω στο βιβλίο που κρατάμε! Πιάνουμε το μπαλάκι του φωνάζουμε «όχι τώρα Τζακ! Δεν βλέπεις ότι διαβάζω!;) και του το πετάμε κάτω με νεύρα! Ο Τζακ τρέχει, το πιάνει κι επιστρέφει σαν αστραπή και το ξανα φέρνει πάνω στο βιβλίο μας! Το ξαναπέρνουμε, τον ξαναμαλώνουμε και το ξαναπετάμε! Ξανά πάλι ο Τζακ! Πλέον ο Τζακ παίζει μαζί μας  το καταπληκτικό παιχνίδι «φέρνω το μπαλάκι»…

Αναρωτιόμαστε… «μα, δεν καταλαβαίνει»… «μα, δεν τον νιάζει που θα τον μαλώσουμε»… Τον βλέπουμε να είναι τόσο επίμονος και απορούμε. Η αντίδραση μας ποια είναι; Εμείς τι κάνουμε σε αυτές τις περιπτώσεις; Συνήθως εκνευριζόμαστε και του φωνάζουμε ή κατευθυνόμαστε απειλητικά προς το μέρος του ή ίσως και να του ρίξουμε και καμιά στα «μαλακά»… τι καταφέραμε; Εμείς… τίποτα απολύτως!

Ο σκύλος μας όμως… κατάφερε αυτό που ήθελε. Ήθελε να μας εκνευρίσει;  Ήθελε να τον μαλώσουμε; Ήθελε να τον βάλουμε τιμωρία στο μπαλκόνι μόνο του; Όχι βέβαια. Τίποτα από όλα αυτά δεν ήθελε να πετύχει. Κατάφερε απλά να κερδίσει την προσοχή μας ή να μας αναγκάσει να επιστρέψουμε ή να παίξουμε μαζί του κλπ.  Αυτός ήταν ο σκοπός του από την αρχή. 

Ανταποκριθήκαμε στο γαυγισμα, στο τράβηγμα, στο κλάμα του κλπ; Ε, τότε είμαστε πολύ καλοί  «μαθητές» για τον σκυλάκο μας. Προσπαθούμε να τον αγνοήσουμε αλλά κάποια στιγμή το παράκανε και δεν αντέχουμε άλλο να τον ακούμε να κλαψουρίζει. Πάμε και τον παίρνουμε. Τι έμαθε ο σκύλος μας σε αυτήν την περίπτωση; «κλαίω λίγο = δεν έρχεται»… «κλαίω δυνατά  = έρχεται» την επόμενη φορά λοιπόν θα ξέρει ότι θα πρέπει κυριολεκτικά να χαλάσει τον κόσμο από τις φωνές προκειμένου να μας κάνει να πάμε κοντά του.

Είμαστε λοιπόν τόσο σίγουροι ότι εκπαιδεύουμε τον αγαπημένο μας σκύλο να ανταποκρίνεται στις εντολές μας; Ή μήπως εκείνος μας «εκπαιδεύει» να ανταποκρινόμαστε στις δικές του «εντολές» ;

Ας προσπαθήσουμε να μελετήσουμε την συμπεριφορά του γενικότερα, ας τον παρατηρήσουμε, όπως κι εκείνος μας παρατηρεί και ας τον γνωρίσουμε καλύτερα. Χρειαζόμαστε να έχουμε συμμάχους την υπομονή, την καλή διάθεση και οπωσδήποτε την συνέπεια. Με αυτά τα «όπλα» εφοδιασμένοι σίγουρα θα τα πάμε καλά.

Ποια στάση θα πρέπει να κρατήσουμε εμείς; Από την στιγμή που θα αποκτήσουμε το σκυλάκι μας πρέπει να προβλέψουμε πιθανά μελλοντικά σενάρια. Όπως στο παραπάνω παράδειγμα που εμείς θέλουμε να πάμε μια βόλτα και ο σκύλος μας θα μείνει μόνος στο σπίτι. Για να μην του «στοιχισει» τόσο πολύ η απουσία μας θα πρέπει να «στήσουμε σκηνικά» με μικρή χρονική διάρκεια τα οποία με τον καιρό θα αυξάνονται σε χρόνο. Με αυτόν τον τρόπο βοηθάμε τον τετράποδο φίλο μας να συνηθίζει στην ιδέα να μένει μόνος και να μην αγχώνεται κάθε φορά που εμείς θα φεύγουμε από το σπίτι.

Αν θέλουμε να τον αφήσουμε για λίγο μόνο του στην αυλή θα πρέπει και πάλι να «δημιουργήσουμε σκηνικό». Τις ώρες που κρίνουμε ότι είναι πιο κατάληλες, θα τον βγάλουμε έξω και αν εκείνος παραφέρεται δεν θα  του δώσουμε σημασία. Μόλις ηρεμήσει (που αυτό είναι το ζητούμενο, να μένει ήρεμος) τότε του ανοίγουμε την πόρτα να περάσει ή  θα τον ανταμείψουμε. Με τον καιρό θα δούμε σημαντική βελτίωση στην συμπεριφορά του και θα έιμαστε όλοι ευχαριστημένοι.

Ας κάνουμε λοιπόν άλλη μια προσπάθεια για να βελτιώσουμε τη σχέση μας.

Θετικός εκπαιδευτής σκύλων

Γαβριήλ Κονδύλης

Ο εκπαιδευμένος σκύλος

Όλα πάνε καλά με το σκυλάκι μας όταν παρουσία του εκπαιδευτή, του ζητάμε να κάτσει, να ξαπλώσει, να πάει στο σπιτάκι του κλπ. Όλα πάνε καλά κι όταν είμαστε μόνοι μας, χωρίς τον εκπαιδευτή και ζητάμε από τον σκύλο μας να κάνει διάφορα πραγματάκια, εκεινος τα κάνει και πάλι άψογα. Ο αγαπημένος μας σκύλος «πέρασε» με επιτυχία την εκπαίδευση του και είμαστε πολύ χαρούμενοι γι’αυτό. Ξεμπερδέψαμε με το θέμα «εκπαίδευση».

Τι συμβαίνει όμως μετά από λίγο καιρό και… «έξω από την τάξη»; Τι συμβαίνει μερικούς μήνες μετά από την εκπαίδευση, στην πραγματική ζωη;  Τι κάνει ο σκύλος μας, όταν για παράδειγμα το τραπέζι της κουζίνας είναι στρωμένο με φαγητά;   Ο σκύλος μας ξαφνικά, όχι απλά δεν υπακούει σε καμία εντολή αλλά αντιθέτως συμπεριφέρεται σαν να μην έχει μάθει το παραμικρό.  Κάνει τα πάντα προκειμένου να πάρει κι εκείνος τον μεζέ του. Του λέγαμε «έλα» στην βόλτα κι ερχόταν αμέσως  μπροστά μας! Τώρα του λέμε «έλα» κι εκείνος αντί να έρθει φεύγει!

Αναρωτιώμαστε… «τι φταίει». Έιμαστε σίγουροι ότι «ξεμπερδέψαμε» με την εκπαίδευση;  Κάναμε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα εκπαίδευσης με το σκυλάκι μας και έμαθε να κάνει φοβερά πράγματα. Οι περισσότεροι από εμάς  ξεκινάμε αυτό το  πρόγραμμα εκπαίδευσης του σκύλου μας γεμάτοι αποφασιστικότητα και ενθουσιασμό. Δυστυχώς όμως, επισης οι περισσότεροι από εμάς, μόλις φτάσουν στο σημείο της επιτυχίας σταματάμε. Η όρεξη που είχαμε στην αρχή, η συνέπια και η πειθαρχεία μας, δεν υπάρχουν πια και γυρνάμε πάλι «πίσω» με αποτέλεσμα τα προβλήματα να επανερχονται και να γίνονται πιο έντονα.

Στο παραπάνω λοιπόν ερώτημα, που λέει αν νομίζουμε ότι ξεμπερδέψαμε με την εκπαίδευση, η απάντηση είναι  «όχι»! Όχι, δεν ξεμπερδέψαμε! Με το να εκπαιδεύσουμε τον αγαπημένο μας σκύλο κάναμε μια πάρα πολύ καλή αρχή. Χρειάζεται όμως και  «συντήρηση» της εκπαίδευσης. Πώς;

Κάνουμε ασκήσεις και επαναλήψεις κάθε τόσο πάνω σε αυτά που ήδη ξέρει  ο σκύλος μας. Ρίχνουμε καμιά ματιά σε βιβλία, περιοδικά, στο ίντερνετ, συζητάμε και ανακαλύπτουμε νέα κολπάκια που μπορούμε να μάθουμε στον σκύλο μας.  Με αυτόν τον τρόπο του κεντρίζουμε το ενδιαφέρον και ανεβάζουμε την αυτοπεπείθεση του . Ο χρόνος του περνάει δημιουργικά και ευχάριστα ( όπως και ο δικός μας) με αυτόν τον τρόπο.  Οι διάφορες δραστηριότητες τον βοηθούν να εκτονώνεται και να συμπεριφέρεται ήρεμα και φυσιολογικά αλλά και έξυπνα σε κάθε περίσταση καθώς ακονίζεται το μυαλουδάκι του.  «Συντηρούμε» λοιπόν αυτά που ήδη ο σκύλος μας ξέρει και παράλληλα του μαθαίνουμε κι άλλα να κάνει. Δεν θα βαριέται ούτε αυτός ούτε κι εμείς με αυτόν τον τρόπο. Αντιθέτως βρίσκουμε νέα ενδιαφέροντα, χτίζουμε ακόμα δυνατότερη σχέση μαζί του και ανακαλύπτουμε νέες προοπτικές.

Αντιμετωπίζουμε κάποιο πρόβλημα ή έχουμε κάποια αμφιβολία; Δεν θα διστάσουμε να πάρουμε τον εκπαιδευτή μας τηλέφωνο και να τον ρωτήσουμε το οτιδήποτε. Είναι ο πλέον αρμόδιος να μας βοηθήσει.

Θετικός εκπαιδευτής σκύλων Νάξου

Γαβριήλ Κονδύλης

Σε ποιες περιπτώσεις μπορεί να δαγκώσει ένας σκύλος

1. Όταν είναι άρρωστος. Όταν ένας σκύλος είναι άρρωστος, όπως κι εμείς δεν αισθανόμαστε καλά και δεν έχουμε όρεξη για πολλά-πολλά, έτσι κι εκείνος. Αν επιμείνουμε εμείς να τον μετακινησουμε, να παίξουμε μαζί του και γενικότερα να τον πιέσουμε σ’αυτην την φάση, ίσως να δαγκώσει.

2. Όταν είναι τραυματισμένος. Όταν ένας σκύλος είναι τραυματισμένος, πονάει. Αν εμείς δεν το λάβουμε αυτό υπόψιν είτε επειδή δεν το γνωρίζουμε, είτε επειδή δεν το παίρνουμε και «τόσο σοβαρά»  μπορεί να μας δαγκώσει. Αν το γνωρίζουμε, δεν τον προκαλούμε. Όταν εμείς οι ίδιοι πονάμε, μερικές φορές, δεν θέλουμε κανείς να μας αγγίζει. Όταν ένα παιδάκι για παράδειγμα σπάσει το χέρι του, κάνει ότι μπορεί προκειμένου να αποφύγει την εξέταση από τον γιατρό, παρόλο που καταλαβαίνει ότι πρέπει να γίνει για το καλό του.

3. Όταν είναι απεριποίητο. Ναι, μάλιστα, όταν σε έναν σκύλο δεν παρέχεται η κατάλληλη περιποίηση μπορεί να μας δαγκώσει.  Πώς ; Αν για παράδειγμα αμελησαμε για καιρό το θέμα «χτένισμα-βούρτσισμα», μπορεί το τρίχωμα του να κάνει κόμπους, τους οποίους εμείς ίσως να μην μπορούμε να δουμε. Αυτοί οι κόμποι τραβούν το δέρμα του σκύλου με αποτέλεσμα να πονάει και να εκνευρίζεται.  Σε κάποιες περιπτώσεις πχ μπορεί να έχει δημιουργηθεί κάποιος κόμπος πίσω από τα αυτάκια του.  Είναι αρκετά επίπονο αυτό. Οπότε υπάρχει η πιθανότητα καθώς εμείς ανυποψίαστοι πάμε να του χαϊδέψουμε το κεφαλάκι, εκείνο να αγριέψει ακόμη και να δαγκώσει.

4. Όταν φοβάται. Όταν ένας σκύλος φοβάται, είτε για κάποιο συγκεκριμένο λόγο, είτε επειδή είναι φοβικός γενικότερα, τότε, μπορεί να δαγκώσει. Βρίσκεται σε μία δυσάρεστη θέση για κάποιο λόγο και αισθάνεται ανασφάλεια. Βρίσκεται σε θέση όπου αν νιώσει πως απειληται, μπορεί να επιτεθεί για λόγους άμυνας.

5. Είναι επιθετικό. Όταν μας πούν ότι ο «τάδε» σκύλος είναι επιθετικός ή αν δούμε και ξεχωρίσουμε «σημάδια» που να μας δείχνουν κάτι τέτοιο, φυλαγόμαστε πάντα.  Ένας επιθετικός σκύλος είναι επικίνδυνος. Μπορεί να δαγκώσει ανα πάσα στιγμή. Προσέχουμε πάντα. Μπορεί να νομίζουμε ότι κερδίσαμε την εμπιστοσύνη του αλλά εκείνος να «γυρίσει διακόπτη» ανα πάσα στιγμή και να επιτεθεί.

6. Όταν κοιμάται. Ποτέ δεν τρομάζουμε, ούτε ενοχλούμε έναν σκύλο όταν κοιμάται. Πάνω στην τρομάρα του μπορεί να μας δαγκώσει.

7. Όταν τρώει. Επίσης ποτέ δεν ενοχλούμε έναν σκύλο όταν τρώει. Το φαγητό είναι κάτι πολύτιμο για τον σκύλο. Μερικές φορές τρώει ακόμη κι αν δεν πεινάει. Το κάνει αυτό γιατί έτσι προστάζει το ένστικτο του. «φάτο τώρα! Μπορεί να μην ξαναβρείς άλλο φαϊ!» στην φύση το φαγητό δεν το βρίσκει ευκολα. Αντιλαμβανόμενοι αυτό λοιπόν, μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε ότι αν τον πειράξουμε την ώρα που τρώει ή αν τον «απειλήσουμε» πως θα του πάρουμε το πολύτιμο φαγητό του, μπορεί να μας δαγκώσει.

8. Αν πειράξουμε κάτι στο οποίο έχει αδυναμία. Όπως μερικές φορές συμβαίνει και με εμάς, να έχουμε το «αγαπημένο μας μπλουζάκι» το οποίο το φοράμε από το γυμνάσιο και παρόλες τις τρύπες το κρατάμε ακόμη, κάπως έτσι έχουν και τα σκυλιά «αδυναμία» σε κάποια αντικείμενα. Σε ένα χαλάκι, σε κάποιο παιχνίδι, στο σπιτάκι τους κλπ. Αν εμείς επιχειρήσουμε να τους το πάρουμε μπορεί να δαγκώσει.

9. Όταν το παιχνίδι γίνεται μάχη. Πολλές φορές ξεκινάμε να παίζουμε και το παιχνίδι γίνεται ολο και πιο έντονο, πιο «δυνατο»…εκεί κάπου χάνεται ο έλεγχος. Ο σκύλος κάνει πιο νευρικές, γρήγορες και πιο δυνατές κινήσεις. Αν εξακολουθήσουμε και αυξάνουμε την ένταση αυτή, ο σκύλος ίσως να δαγκώσει πιο δυνατά από το συνηθησμένο και να μας τραυματίσει.

10. Όταν το παιχνίδι γίνεται «άτσαλα». Συμβαίνει δυστυχώς συχνά με παιδάκια να έχουμε τέτοιου είδους ατυχήματα. Το παιδάκι δεν πολυκαταλαβαίνει και κουνάει τα χεράκια του περα-δώθε, χοροπηδάει, φωνάζει, τραβάει τα αυτάκια του σκύλου, την ουρά του κλπ. Αν τραβήξει δυνατά, ο σκύλος από φυσική αντιδραση ίσως τραυματίσει το παιδι.

11. Όταν έχουμε «σκυλοκαυγά». Είναι δυσάρεστο να βλέπεις σκυλάκια στην βόλτα τους, αντι να παίζουν, να τσακώνονται. Συμβαίνει όμως κι αυτό καποιες φορές δυστυχώς. Αν μας συμβεί είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί και με τους άλλους σκύλους αλλά και με τον δικό μας καθώς εκείνη τη στιγμή είναι «θολομένο» το μυαλό του και μπορεί από αντανακλαστική κίνηση να δαγκώσει ακόμη κι εμάς τους ίδιους.

Θετικός εκπαιδευτής σκύλων

Γαβριήλ Κονδύλης

Η δύναμη της συνήθειας

Πολλές φορές το να έχουμε αγκαλιά το κουταβάκι μας όταν καθόμαστε στον καναπέ μας φαίνεται σαν ονειρεμένο σκηνικό. Αφουγκραζόμαστε την ανάσα του και αισθανόμαστε σαν να έχουμε ένα μωρό παιδί. Είναι πολύ γλυκό, πράγματι. Μερικοί από εμάς μοιραζόμαστε μαζί του ακόμη και το κρεβάτι μας.

Έρχεται όμως η στιγμή που εκείνο το κουτάβι μεγαλώνει.

Μεγάλωσε πλέον και  μας δυσκολεύει κάπως στις κινήσεις μας. Του ζητάμε να κατεβει από τον καναπέ αλλά αρνήται πεισματικά. Αν επιμείνουμε ίσως αρχίσει να παραφέρεται, να τσαντιστεί, ακόμη και να μας γρυλίσει. Αν δεν μας τρομάξει με την συμπεριφορά του, θα προσπαθήσουμε να τον πιέσουμε να κατέβει. Ξανανεβαίνει όμως μετά από λίγη ώρα. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Ο σκύλος είναι «πλάσμα της συνήθειας». Αγαπάει την ρουτίνα και μισεί τις αλλάγές. Από την στιγμή που μαθαίνει και συνηθίζει σε κάτι, είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει. Ο καναπές μας, με την δύναμη της συνήθειας, μετατρέπεται αυτόματα σε κάτι δικό του.                           

Ο καναπές μας είναι πλέον ένα αντικείμενο τόσο πολύτιμο όσο και η «φωλιά» του. Το ίδιο ίσως να ισχύει και για το κρεβάτι μας.

 Όταν λοιπόν εμείς μετά από μήνες ή χρόνια, αποφασίσαμε ότι «δεν έχει άλλο καναπέ», γιατί κουραστήκαμε ή συνειδητοποιήσαμε ότι δεν χωράμε ή ότι δεν θέλουμε άλλες τρίχες στο μαξιλάρι ή γιατί εν πάσει περιπτώσι δεν πρέπει άλλο να συνεχίζεται αυτό, είναι πολύ δύσκολο για τον σκύλο μας να το δεχτεί έτσι απλά. Είναι φυσικό επόμενο να μην το δεχτεί και να αντιδράσει.

Για αυτόν είναι «δικαίωμα» του να βρίσκεται εκεί όποτε εκείνος θελήσει. Σε κάποιες περιπτώσεις ίσως και να «παρει μέτρα» προκειμένου να ξεκαθαρίσει τη θέση του.

Πριν λοιπόν αποφασίσουμε να παραχωρίσουμε τέτοιου είδους δικαιώματα , (εμείς του τα δίνουμε συνήθως, δεν τα παίρνει από μόνος του) θα πρέπει να το σκεφτούμε σοβαρά και να αποφασίσουμε. Είναι δύσκολο για αυτόν να το καταλάβει, όπως και άδικο, από τη στιγμή που του δίνουμε το δικαίωμα για κάτι, ξαφνικά μια μέρα να του το στερούμε. Ας μην ξεχνάμε ότι το ίδιο ισχύει και  για εμάς τους ίδιους. Δεν θα μας άρεσε, να μας ξεσηκώνει ξαφνικά κάποιος από την αγαπημένη  γωνιά του καναπέ μας και να μας βάζει με το ζόρι στην καρέκλα ή οπουδήποτε αλλού. Σωστά;

Αν παρόλα αυτά, θέλουμε κάποιες στιγμές να είναι δίπλα μας, στην αγκαλιά μας, στο κρεβάτι μας, στον καναπέ μας ή οπουδήποτε αλλού, τότε το  καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να του μάθουμε από την αρχή πότε θέλουμε εμείς να ανέβει και πότε να κατέβει, ώστε να το κάνει εύκολα και χωρίς να δυσανασχετεί και να εκνευρίζεται κανένας από τους δυό μας

Θετικός εκπαιδευτής σκύλων Νάξου

Γαβριήλ Κονδύλης