Έχουμε επισκέψεις στο
σπίτι και ο σκύλος μας «χαλάει τον κόσμο».
Γαυγίζει, κάνει ζημιές, αρπάζει πράγματα που δεν πρέπει όπως την πετσέτα της κουζίνας,
πηδάει πάνω μας και πάνω στους επισκέπτες, μας τραβάει και γενικώς κάνει ότι μπορεί για
να μας εκνευρίσει… και το καταφέρνει μια χαρά! Σηκωνόμαστε από τη θέση μας και
τον μαλώνουμε. Τι κατάφερε; Μα να μας τραβήξει την προσοχή φυσικά!
Τον βγάλαμε για κάποιον λόγο, στην αυλή για λίγο να μείνει
μόνος του κι εκείνος κλαψουρίζει, ξύνει τις πόρτες, ουρλιάζει κλπ για του
ανοίξουμε να μπεί μέσα… τι κάνουμε; Συνήθως δεν αντέχουμε είτε γιατί τον
λυπηθήκαμε, είτε επειδή τα νεύρα μας έγιναν κλωστές και τελικά του ανοίγουμε
και τον αφήνουμε επιτέλους να μπεί μέσα. Τα κατάφερε ξανά! Μπήκε στο σπίτι!
Θέλουμε να πάμε κάπου. Είτε στην δουλειά, είτε μια βόλτα
χωρίς τον σκύλο μας. Με το που περνάμε από την πόρτα εκείνος αρχίζει το κλάμα! Ουρλιαχτά,
φασαρία, κακό… τι κάνουμε; Κατ’αρχήν προσπαθούμε να συγκρατηθούμε και να τον
αγνοήσουμε. Η ώρα όμως, είναι κοινής ησυχίας. Δεν μπορούμε να τον αφήσουμε να
συμπεριφέρεται έτσι και να ξεσηκώσει ολόκληρο το τετράγωνο! Ξανα μπαίνουμε
γρήγορα μέσα! Να’τος ο ένοχος! Εδώ! Ακριβώς μπροστά μας να κουνάει την ουρά σαν
τρελός, να θέλει αγκαλιές και να
συμπεριφέρεται λες και είχε να μας δεί κάνα μήνα! Για άλλη μια φορά τα
κατάφερε! Ήθελε να επιστρέψουμε και εμείς αυτό ακριβώς κάναμε! Επιστρέψαμε!
Θέλουμε να διαβάσουμε το βιβλίο μας αλλά ο σκύλος μας έχει
μια καλύτερη ιδέα! Να παίξουμε! Αρπάζει το μπαλάκι του και μας το φέρνει στα
πόδια! Εμείς κάνουμε πιο πέρα και δεν ασχολούμαστε. Ο σκύλος δεν πτοείται. Το ξαναφέρνει
και σκουντάει ίσως με τη μουσούδα του… «έλα να παίξουμε» μας λέει! Το φέρνει
και το ακουμπάει πάνω στο βιβλίο που κρατάμε! Πιάνουμε το μπαλάκι του φωνάζουμε
«όχι τώρα Τζακ! Δεν βλέπεις ότι διαβάζω!;) και του το πετάμε κάτω με νεύρα! Ο Τζακ
τρέχει, το πιάνει κι επιστρέφει σαν αστραπή και το ξανα φέρνει πάνω στο βιβλίο
μας! Το ξαναπέρνουμε, τον ξαναμαλώνουμε και το ξαναπετάμε! Ξανά πάλι ο Τζακ! Πλέον
ο Τζακ παίζει μαζί μας το καταπληκτικό
παιχνίδι «φέρνω το μπαλάκι»…
Αναρωτιόμαστε… «μα, δεν καταλαβαίνει»… «μα, δεν τον νιάζει
που θα τον μαλώσουμε»… Τον βλέπουμε να είναι τόσο επίμονος και απορούμε. Η αντίδραση
μας ποια είναι; Εμείς τι κάνουμε σε αυτές τις περιπτώσεις; Συνήθως εκνευριζόμαστε
και του φωνάζουμε ή κατευθυνόμαστε απειλητικά προς το μέρος του ή ίσως και να
του ρίξουμε και καμιά στα «μαλακά»… τι καταφέραμε; Εμείς… τίποτα απολύτως!
Ο σκύλος μας όμως… κατάφερε αυτό που ήθελε. Ήθελε να μας εκνευρίσει;
Ήθελε να τον μαλώσουμε; Ήθελε να τον
βάλουμε τιμωρία στο μπαλκόνι μόνο του; Όχι βέβαια. Τίποτα από όλα αυτά δεν
ήθελε να πετύχει. Κατάφερε απλά να κερδίσει την προσοχή μας ή να μας αναγκάσει
να επιστρέψουμε ή να παίξουμε μαζί του κλπ. Αυτός ήταν ο σκοπός του από την αρχή.
Ανταποκριθήκαμε
στο γαυγισμα, στο τράβηγμα, στο κλάμα του κλπ; Ε, τότε είμαστε πολύ καλοί «μαθητές» για τον σκυλάκο μας. Προσπαθούμε να
τον αγνοήσουμε αλλά κάποια στιγμή το παράκανε και δεν αντέχουμε άλλο να τον
ακούμε να κλαψουρίζει. Πάμε και τον παίρνουμε. Τι έμαθε ο σκύλος μας σε αυτήν
την περίπτωση; «κλαίω λίγο = δεν έρχεται»… «κλαίω δυνατά = έρχεται» την επόμενη φορά λοιπόν θα ξέρει
ότι θα πρέπει κυριολεκτικά να χαλάσει τον κόσμο από τις φωνές προκειμένου να μας
κάνει να πάμε κοντά του.
Είμαστε λοιπόν τόσο σίγουροι ότι εκπαιδεύουμε τον αγαπημένο μας
σκύλο να ανταποκρίνεται στις εντολές μας; Ή μήπως εκείνος μας «εκπαιδεύει» να
ανταποκρινόμαστε στις δικές του «εντολές» ;
Ας προσπαθήσουμε να μελετήσουμε την συμπεριφορά του
γενικότερα, ας τον παρατηρήσουμε, όπως κι εκείνος μας παρατηρεί και ας τον
γνωρίσουμε καλύτερα. Χρειαζόμαστε να έχουμε συμμάχους την υπομονή, την καλή
διάθεση και οπωσδήποτε την συνέπεια. Με αυτά τα «όπλα» εφοδιασμένοι σίγουρα θα
τα πάμε καλά.
Ποια στάση θα πρέπει να κρατήσουμε εμείς; Από την στιγμή που
θα αποκτήσουμε το σκυλάκι μας πρέπει να προβλέψουμε πιθανά μελλοντικά σενάρια. Όπως
στο παραπάνω παράδειγμα που εμείς θέλουμε να πάμε μια βόλτα και ο σκύλος μας θα
μείνει μόνος στο σπίτι. Για να μην του «στοιχισει» τόσο πολύ η απουσία μας θα
πρέπει να «στήσουμε σκηνικά» με μικρή χρονική διάρκεια τα οποία με τον καιρό θα
αυξάνονται σε χρόνο. Με αυτόν τον τρόπο βοηθάμε τον τετράποδο φίλο μας να
συνηθίζει στην ιδέα να μένει μόνος και να μην αγχώνεται κάθε φορά που εμείς θα
φεύγουμε από το σπίτι.
Αν θέλουμε να τον αφήσουμε για λίγο μόνο του στην αυλή θα
πρέπει και πάλι να «δημιουργήσουμε σκηνικό». Τις ώρες που κρίνουμε ότι είναι
πιο κατάληλες, θα τον βγάλουμε έξω και αν εκείνος παραφέρεται δεν θα του δώσουμε σημασία. Μόλις ηρεμήσει (που αυτό
είναι το ζητούμενο, να μένει ήρεμος) τότε του ανοίγουμε την πόρτα να περάσει
ή θα τον ανταμείψουμε. Με τον καιρό θα
δούμε σημαντική βελτίωση στην συμπεριφορά του και θα έιμαστε όλοι
ευχαριστημένοι.
Ας κάνουμε λοιπόν άλλη μια προσπάθεια για να βελτιώσουμε τη
σχέση μας.
Θετικός εκπαιδευτής
σκύλων
Γαβριήλ Κονδύλης
