Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2013

Πάμε βόλτα…;





Η βόλτα λοιπόν δεν είναι κάτι άλλο από μια απλή, καθημερινή διαδικασία… Είναι; Την κάνουμε όπως πρέπει;  
  
Με το που θα μας ακούσει ο σκύλος μας… έστω να ψιθυρίζουμε αυτή τη… «μαγική»  λέξη, τον πιάνει τρέλα. Χοροπηδάει, στριφογυρνάει, τρέχει στο λουράκι του, τρέχει στην πόρτα κλπ. Μόνο και μόνο αυτή η συμπεριφορά του θα πρεπει να μας κάνει να καταλάβουμε ότι πρόκειται για κάτι πάρα πολύ σημαντικό για τον σκύλο μας.    
       
Ο σκύλος μας είναι 100% εξαρτημένος από εμάς για το πότε θα φάει, πότε θα παίξει, πότε θα πιεί νερό, πότε  θα βγεί βόλτα, κλπ. Η βόλτα όμως δεν είναι μόνο για να  ανακουφιστεί ο σκύλος μας. Η βόλτα είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό και σημαντικό, τόσο για εκείνον όσο και για εμάς.
Είναι άδικο να τον βγάζουμε μια βολτίτσα το πρωΪ  ίσα-ίσα για να προλάβει να κάνει την ανάγκη του και μετά «σφαίρα» πίσω στο σπίτι. Δεν είναι «πάμε τουαλέτα»… είναι «πάμε βόλτα». Όταν εμείς οι ίδιοι λέμε ότι πάμε μια βόλτα μ’έναν φίλο να πιούμε ένα εσπρεσάκι, μπορούμε να το πιούμε βιαστικά  και να επιστρέψουμε γρήγορα, στο σπίτι, μπορούμε όμως να περάσουμε και μια ολόκληρη ώρα ίσως και παραπάνω. Το ίδιο θέλει και ο σκύλος μας λοιπόν. 


Η πρωινή του βόλτα θα πρέπει να διαρκεί τουλάχιστον μισή ώρα. Επίσης όπως κι εμείς δεν θέλουμε πίεση και νευρικές καταστάσεις, έτσι και ο σκύλος μας. Όταν ο σκύλος μας βγαίνει τη βόλτα του πρέπει να θυμόμαστε ότι πρόκειται για την δική του βόλτα και όχι για την δική μας. Δεν πρέπει να κάνουμε απότομες και  νευρικές κινήσεις. Προσπαθούμε να είμαστε χαλαροί και να συμμετέχουμε σε αυτό που κάνει ο τετράποδος φιλος μας, αντί να  σκεφτόμαστε τα δικά μας και να μην του δίνουμε σημασία. Δεν τον τραβάμε δυνατά από το λουράκι του αν τραβάει. Είναι προτιμότερο να τον εκπαιδεύσουμε ώστε  μην μας τραβάει. 

Καλό θα ήταν να του αφιερώσουμε  τον χρόνο αυτής της βόλτας, να τον αφήσουμε να περπατήσει, να σκάψει, να λερωθεί, να εκτονοθεί, να μαρκάρει,  να μυρίσει διάφορα, να γνωριστεί με ανθρώπους, με άλλα σκυλάκια, να του δώσουμε την ευκαιρία να εξοικειωθεί με όσα περισσότερα ζώα και αντικείμενα μπορεί. Είναι κάτι που το έχει ανάγκη και αυτό βέβαια δεν πραγματοποιήται μεσα στο σπίτι. Εκτός από την πρωινή βόλτα η οποία είναι σημαντικότατη (και δεν πρέπει να γκρινιάζουμε ότι νυστάζουμε, να του ζητάμε να περιμένει, να τον μαλώνουμε που διαμαρτύρεται  κλπ), πρέπει να τον βγάλουμε ξανα το μεσημέρι ή το απόγευμα και ξανά πάλι το βράδι. Αν θέλουμε να είναι συνεπής θα πρέπει να είμαστε κι εμείς απέναντι του. Θα πρέπει οι βόλτες του να είναι οπωσδήποτε τρείς φορές την μέρα και στο σύνολο τους τουλάχιστον μιάμιση ώρα (εξαρτάται πάντα βέβαια και από την φυλή, την ηλικία, την υγεία του σκύλου κλπ). Δεν είναι κάτι που απλά επιλέγουμε να κάνουμε αλλά είναι κάτι το οποίο είμαστε υποχρεωμένοι να το προσφέρουμε στον αγαπημένο μας σκύλο. 




Φροντίζουμε να είμαστε μαζί του πάντα. Δεν τον «αμολάμε»  να γυρνάει μόνος του κι εμείς να «αράζουμε»  στην καφετέρια χωρίς να έχουμε την παραμικρή ιδέα για το που μπορεί να βρίσκεται και τι θα μπορούσε να του συμβαίνει. Σεβόμαστε τους συνανθρώπους μας. δεν είναι όλοι εξοικειωμένοι με τα σκυλάκια όπως εμείς. Είμαστε υποχρεωμένοι να καθαρίσουμε, εφόσον ανακουφιστεί. Είμαστε δίπλα του και τον βοηθάμε «συστήνοντας»  του όλα αυτά  τα «καινούρια» αντικείμενα, άνθρωπους, κατάστασεις κλπ .   


Θετικός εκπαιδευτής σκύλων
Γαβριήλ Κονδύλης