Η θεα και μόνο του τίτλου, μας αναστατώνει. Πολλές φορές
βλέπουμε σκυλιά να εκδηλώνουν επιθετικες συμπεριφορές απέναντι σε άλλους
σκύλους, απέναντι σε ανθρώπους, παιδιά, αυτοκίνητα κλπ. Τι όμως είναι αυτό που
κάνει έναν σκύλο να εκδηλώνει επιθετική συμπεριφορά;
Εκδήλωση επιθετικότητας στα ξαφνικά, ίσως σημαινει ότι
υπάρχει κάποιο πρόβλημα υγείας. Αν δηλαδη ο σκύλος μας είναι κοινωνικός,
φιλικός και δεν έχει δέιξει ποτέ ως τώρα τα δόντια του, τότε ίσως είναι
άρρωστος ή τραυματισμένος. Αν για παράδειγμα του άρεσαν τα χάδια αλλά ξαφνικά
δεν τα ανέχεται καλό θα ήταν αρχικά, να κάναμε μια επισκεψη στον κτηνίατρο.
Πολλές φορές συμβαίνει το σκυλί να συμπεριφέρεται ως
επιθετικό για λόγους άμυνας. Στην πραγματικότητα μπορεί να φοβάται. Ένα φοβικό
σκυλί ή τρομαγμένο, μπορεί να εκδηλώσει σημάδια επιθετικότητας.
Άλλη μια περίπτωση που μπορεί να κάνει τον σκύλο μας να έχει
τάσεις επιθετικότητας, είναι αν βίωσε κάτι που τον επηρέασε αρνητικά, όπως κάποιο ατύχημα, κάποια έντονη αλλαγη για
εκείνον κλπ
Ένας λόγος ακόμη θα μπορούσε να είναι ο ίδιος ο ιδιοκτήτης ο
οποίος δίχως να έχει γνώση του τι κάνει, «τσιγκλάει» το σκυλί του συνεχώς
προκειμένου εκείνο να «αγριέψει», πιστεύοντας πως αυτό είναι κάτι που έχει…
«πλάκα». Μεγαλώνει το σκυλάκι και καθώς η αγριάδα αυτή, το δάγκωμα κλπ είναι πλέον στην καθημερινότητα του, του
είναι πολύ εύκολο να ερεθιστεί από το παραμικρό, ακόμη και να επιτεθει…
Συχνα κάνουμε το λάθος, να δίνουμε στον σκύλο μας υπερβολική ελευθερία.
Να του ανοίγουμε για παράδειγμα την πόρτα, να πηγαίνει όπου θέλει, να κάνει ότι
θέλει και να επιστρέφει όποτε θέλει. Συμβαίνει συχνα αυτό δυστυχώς. «τον έχω μάθει»…λέμε… «ξέρει»…λέμε… «αν του σφυρίξω, όπου και να’ναι, έρχεται σφαίρα»…λέμε…Δυστυχώς όμως,
όσο εμείς είμαστε στον καναπέ μας ή στην
καφετέρια, δεν έχουμε την παραμικρή ιδέα
για το τι μπορεί να συμβαίνει στον σκύλο μας την ίδια στιγμή. Μπορεί να τον
χτυπήσει αυτοκίνητο ή κάποιος άνθρωπος και χίλια δυο άλλα πραγματα. Ίσως ποτέ να
μην καταλάβουμε, σ’αυτην την περίπτωση,
τι είναι αυτό που άλλαξε την συμπεριφορά του σκύλου μας.
Ο κυριότερος λόγος εκδήλωσης επιθετικότητας είναι η έλειψη
κοινωνικοποίησης του σκύλου. Η κοινωνικοποίηση είναι ένα σημαντικό κομμάτι της
ζωής του, που αν δεν το βιώσει από κουτάβι, δυστυχώς το πιθανότερο είναι να
έχει πρόβλημα στην υπόλοιπη πορεία της ζωής του.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι σε καμια περίπτωση δεν βελτιώνεται
η κατάσταση. Μπορεί αυτή η προβληματική
συμπεριφορά, με την σωστή μέθοδο εκπαιδευσης να αλλάξει.
Αυτό βέβαια εξαρτάται από το βαθμό έντασης της συμπεριφοράς
του σκύλου, από τα βιώματα που έχει, από την ηλικία του, από το περιβάλλον που
ζεί, από τους ανθρώπους που έρχεται σε επαφή
και από τον ιδιοκτήτη του. Όταν
όμως, έχουμε να κάνουμε με μια επιθετική συμπεριφορά σε επικίνδυνο βαθμό και για μεγάλο χρονικό διάστημα, πολλές φορές το
να προσπαθήσουμε να την αλλάξουμε είναι από δύσκολο εως και ακατόρθωτό.
Αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι θα πάρουμε έτσι
απλά, με κρύα καρδιά κάποια απόφαση. Δεν θα τον διώξουμε. Δεν θα τον δέσουμε
στη βεράντα ή οπουδήποτε αλλού για την υπόλοιπη ζωή του. Αναλαμβάνουμε τις ευθύνες
μας και πράτουμε ανάλογα με την
περίπτωση μας.
Ζητάμε βοήθεια από έναν επαγγελματία εκπαιδευτή. Αποφεύγουμε
να τον φέρνουμε σε επαφή με ανθρώπους, ζώα ή ότι άλλο είναι αυτό που ερεθίζει
τον σκύλο μας. Τον βγάζουμε βόλτα πάντα με το λουρί του και αν είναι απαραίτητο
και με το φίμωτρο του. Δεν
χρησιμοιποιούμε βία, πνιχτες, ηλ.κολάρα κλπ γιατί το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να
χειροτερέψουμε την κατάσταση.
Ειδοποιούμε τον κόσμο που συναντάμε στη βόλτα, να είναι επιφυλακτικός με
τον σκύλο μας.
Επίσης πρέπει να είμαστε
πολυ προσεκτικοί, όταν πλησιάζουν παιδιά τον σκύλο μας. Τα παιδιά είναι απρόβλεπτα. Μπορεί να συμβεί
κάτι δυσάρεστο ακόμη και με κάποιο σκυλί που δεν έχει πρόβλημα, όπως για
παράδειγμα όταν ένα παιδάκι τραβηξει το αυτί του σκύλου λίγο πιο δυνατα. Όταν
ένα παιδί έρχεται σε επαφή με ένα σκύλο, πάντα πρέπει να είναι παρών και επιβλέπει
κάποιος ενηλικας.
Εκπαιδεύουμε το
σκυλάκι μας από μικρή ηλικία. Δεν το αφήνουμε να αναπτυξει ανεπιθυμητες
συμπεριφορές με αποτέλεσμα να ψάχνουμε μετά τρόπους να τις διορθώσουμε.
Κοινωνικοποιούμε το σκυλάκι μας και το βοηθηθάμε να εξοικειωθεί με ανθρώπους, σκυλιά, άλλα ζωα,
αυτοκίνητα κλπ. Έτσι, μεγαλώνοντας ο
σκύλος μας δεν θα νιώσει καμια
ανασφάλεια και εμεις θα αποφύγουμε τις πιθανότητες να έρθουμε αντιμέτωποι με επιθετικές,
φοβικες και άλλες ανεπιθυμητες συμπεριφορές.
Θετικός εκπαιδευτής σκύλων
Γαβριήλ Κονδύλης
